W XIX w. „religia mojżeszowa” stała się w Galicji przedmiotem szkolnym, wykładanym w murach świeckich szkół stopnia podstawowego (szkoły ludowe, wydziałowe) i średniego (gimnazja, szkoły realne). W tradycyjnej społeczności żydowskiej dzieci i młodzież poświęcały studiom religijnym cały dzień. Skondensowanie programu nauczania do dwóch godzin tygodniowo stanowiło zatem ogromne wyzwanie, wymagało opracowania programów nauczania, podręczników i przygotowania nowej kadry nauczycielskiej. Celem projektu jest przebadanie, w jaki sposób realizowano nauczanie tego przedmiotu do końca okresu autonomicznego, a także analiza żywiołowych dyskusji, jakie towarzyszyły wprowadzeniu go do curriculum szkolnego. Dyskusje te dają nam wgląd w dynamikę procesów akulturacyjnych, sekularyzacyjnych i modernizacyjnych, jakim podlegała galicyjska społeczność żydowska w XIX stuleciu.

W ramach projektu powstaje monograficzne opracowanie tego zagadnienia, wydawnictwo źródłowe zawierające teksty niemal stu kazań (tzw. egzort) wygłaszanych do młodzieży żydowskiej w ramach edukacji religijnej, a także słownik biograficzny nauczycieli religii mojżeszowej z terenów Galicji (do 1914 r.), który jest przygotowywany przez sześcioosobowy zespół badaczy z Polski i Ukrainy.